Schematherapie
Schematherapie is eerste keus behandeling voor mensen met persoonlijkheids-problematiek, vaak terugkerende depressies, bepaalde vormen van psychotrauma of andere ernstige psychische stoornissen. Deze therapievorm helpt de oorsprong van je hardnekkige patronen te doorgronden en te veranderen.
We speuren samen naar de invloed van ervaringen uit je jeugd op je denken en doen in het hier en nu. Naast dat je deze gaat veranderen, zal je ook leren voelen wat je behoeften zijn en hier op een gezondere manier mee om leren gaan. Doel is dat je beter richting kunt geven aan je leven en je relaties met andere mensen verbeteren.
Doel van schematherapie
Schematherapie helpt om de oorsprong van belastende gedragspatronen op te sporen, de invloed van ervaringen uit je jeugd op je patronen en dagelijkse leven wordt helder. Binnen schematherapie laten we samen deze situaties anders aflopen, bijvoorbeeld mét zelfrespect of mét vervulling van je basisbehoeftes, zoals veiligheid, meegevoel, autonomie. Je leert je schema’s te veranderen dat je je beter gaat voelen en beter voor jezelf kunt opkomen en zorgen. Je voelt wat je behoefte is en je leert op een gezondere manier hiervoor te zorgen. Hierdoor veranderen je gevoelens, je gedachten en ook je gedrag.
Schadelijke overtuigingen en gedrag – onvervulde basisbehoeftes
Schematherapie richt zich op emotionele overtuigingen die je in je jeugd hebt ontwikkeld, maar die nu emotioneel schadelijk voor je zijn en als hardnekkige, diepliggende patronen blijven bestaan. Patronen die zowel…dat zorgt voor psychische klachten en schadelijk gedrag. De oorsprong hiervan ligt in je kindertijd: de basisbehoeften van jou als kind, die nodig zijn om tot een gezonde volwassene te kunnen uitgroeien, werden herhaaldelijk niet werden vervuld.
Onvervulde basisbehoeften
De basisbehoeften spelen een grote rol bij alle interventies binnen schematherapie. Lijden en klachten ontstaan doordat er aan basisbehoeften niet tegemoet werd gekomen en disfunctionele schema’s zijn ontstaan.
Basisbehoeften
- Veiligheid: voorspelbare en aanwezige vertrouwenspersonen en omgeving voor het kind, voldoende zorg en aandacht.
- Zelfexpressie: mogen uiten van je eigen gevoelens en belevingen vanuit je eigen temperament en aanleg.
- Verbondenheid met anderen: ieder mens heeft mensen in zijn omgeving nodig, met wie we ons verbonden voelen, die interesse hebben in onze belevingswereld en die moeite doen ons te begrijpen en te steunen.
- Spel en spontaniteit: een omgeving waarin je met je eigen temperament de wereld kunt ontdekken, genieten, experimenteren en je mag leren met vallen en opstaan. Hier hoort ook bij je te verbazen, enthousiast te raken, emoties te ervaren en lekker te mogen genieten.
- Zelfwaardering: ieder kind heeft het nodig om vertrouwen te leren hebben in zichzelf en in de eigen capaciteiten. Dit is wezenlijk om tot een volwassene te kunnen groeien met zelfvertrouwen.
- Realistische grenzen: leren hoe je rekeningen houdt met anderen, het ontwikkelen van discipline, gedisciplineerd kunnen zijn wanneer nodig, te leren frustraties te verdragen en directe behoeftebevrediging kunnen uitstellen. Uiteraard heeft een kind grenzen nodig, passend bij de leeftijd en het temperament van het kind.
- Autonomie: je eigen keuzes mogen maken en je leven naar eigen inzicht vorm kunnen geven. Alle jonge kinderen hebben deze behoefte om, passend bij de ontwikkelingsfase, zelf te kunnen beslissen en je eigen ervaringen te mogen opdoen.
Disfunctionele schema’s
Het ontstaan van de schema’s zou je ook kunnen zien als een wanhopige of pijnlijke poging om je aan te passen aan de herhaaldelijke negatieve ervaringen, zoals een afwijzing, conflicten met je dierbaren, vijandigheid of agressiviteit van vertrouwenspersonen en leeftijdsgenoten of een gemis van warmte, adequate zorg en liefde.